چقدرعجيبه دريا...همينکه غرقش ميشي توروپس ميزنه مثل انسانها

همین حوالی کسانی هستند که تادیروزمیگفتند:بدون تونفس هم نمیتونم بکشم

ولی امروزتوآغوش دیگری دیگری نفس نفس می زنند. . .

92/10/20

shanbe shab saate 19:43

______________________________

برگشتن باکسیکه قبلا باهاش بودی مثل وقتیه که بری حموم
ودوباره لباسای چرکتوبپوشی

نگواین بابقیه فرق داره ن اشتباه نکن این یکی فقط بازیگرخوبیه

چقدرخوبه یه شب توخواب بترسی بعدگوشیتوبرداری که به عشقت اس بدی

بعدببینی یکی محکم گرفت توبغلت وگفت نترس عشقم من اینجام

دلم گرم خداوندی است که بادستان من گندم برای یاکریم خانه میریزد

چه بخشنده خدای عاشقی دارم ک می خواندمراباانکه میداندگنهکارم

دلم گرم است میدانم بدون لطف او تنهای تنهایم

برایت من خداراآرزودارم

صبرکن سهراب گفته بودی قایقی خواهم ساخت

قایقت جادارد؟؟؟

من هم ازاهل زمین دلگیرم

آمها بایدیکیوداشته باشن که هروقت خسته.پکر.داغون وعصبی میشی

نپرسه چرا؟فقط دستت روبگیره وبگه بلندشوبریم یه دوربزنیم

دوست ندارم این شکلی ببینمت

ای دل بی ارزش یادبگیراگه کسی بهت گفت دوستت دارم لزوما

به این معنی نیست ک کس دیگه ای رودوست نداره

92/10/16

doshanbe shab saate 23:15

_________________________________________

ای دل چرا یک دم ارام نمیگیری چراازکارنمی ایستی

هنوزباورنکردی که همه چیزتموم شده

حوصله ات که سرمیره بادلم بازی نکن من دربی حوصلگی هایم باتوزندگی کردم

ماباختیم قبول

ولی اونایی که بردندهنوزبه باخت هانرسیدند

هربارکه میخوام به سمتت بیام یادم میادکه دلتنگی

بهونه خوبی واسه تکراریه اشتباه نیس

سوت پایانو بزنید

صداقت من حریف دروغ های این زمانه نمیشه

قبول کردم باختو

نکنه خدای نکرده سفربهت بسازه عوض کنه هواتوآب وهوای تازه

نکنه خدای نکرده یادت نمونه اشکام یادت بره چه خسته ام

یادت بره چه تنهام

توبروپیچک من فکرتنهایی قلب منوهیچ مکن

روی پیشانی من چیزی نیست غیرازیک قصه یپرازبی کسی وتنهایی

نمیای ببینی که بارفتنت باتمام زنانگی ام چه مردانه کنارامدم

بسلامتی اونایی که ماروهمینجوری که هستیم دوست دارن

وگرنه بهترازماروکه همه دوست دارن

__________________________________________________

 بارالها...
هرکس يادم کنديادش بخير
هرکس يادم نکرديادش بخير
هرکس يادش روديادم کنديادش بخير

سوختم باران بزن شايدتوخاموشم کني
شايدامشب سوزش اين زخم هاراکم کني
آه باران من سراپاي وجودم اتش است
پس بزن باران بزن شايدخاموشم کني

ازپنجره کوچک تنهاييم باتوحرف مي زنم ازپشت ديوارهاي سنگي باقايق غم هايم
دررودخانه اشک هايم براي يافتن توتا انتهاي ظلمت پاروميزنم چشمان مهربان
توازلا ب لاي شهرستاره بازهم قصه اميدرامي گوينداماقلب کوچک من سالهاست
که حرف هاي شادرادرکويرخودنديده است ازخودخانه وسرپناهي ندارم ودرآرزويش
هم نيستم امامتن جان آرزوي من اينه که خانه اي دردل اسمان داشته باشم اگرچه
به مساحت يک قلب

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: